توت فرنگي و بازار آزاد
بذارين براتون يه داستان بگم از تفكر دخالت جويانه در اقتصاد. بيست سالي ميشه كه در كردستان كشاورزان به كاشت توت فرنگي رو آوردن. خوب ديدن محصولش خوبه قيمتش هم خوبه خوب چرا نكارن. تو وزارت كشاورزي اين ايده مطرح شده بود كه چرا بجاي گندم مردم دارن توت فرنگي ميكارن. شعارشون هم اين بود كه گندم كالاي ضروري مردمه و توت فرنگي ميوه لوكس براي پولدارها. خلاصه اين بحث شده بود كه چطوري ميشه مردم كردستان رو محبور كرد كه بجاي توت فرنگي گندم بكارن. دقيقا حرفي كه فقط از دهان گيجهايي كه چپ خوانده ميشن در مياد.
خلاصه اين شد يه كار تحقيقي كه سر از موسسه در آورد و من شدم يكي از كاركنان اين طرح زير نظر يكي از اساتيد موسسه. يه سفر رفتيم سنندج و روستاههاي اطراف كه كشاورزان به كار كشت توت فرنگي مشغول بودن. يه دو روزي اونجا بوديم و فهميديم درآمد كشت توت فرنگي ده برابر گندمه و مردم منطقه كه تازه از گرفتاريهاي جنگ خلاص شده بودند هكتاري يه مليون تومن فروش توت فرنگي داشتن كه چند برابر گندم بود. مردم نسبتا محروم آنجا رو ميشد ديد به چه اشتياقي از درآمد توت فرنگي صحبت ميكردند. ايده بازار آزاد ميگه كه بذارين ملت توت فرنگيشون بكارن. چه كار بكارشون دارين. بذارين مردم برن دنبال كاري كه براشون بيشترسود داره. امثال فرشاد مومني ميان ميگن اقتصاد بازار آزاد بعني محور شدن پول و سودجويي. متاسفانه مديراني در وزارت كشاورزي بودند كه مخالف اين عقيده بودند كه منبع اصلي ايده شون امثال فرشاد مومني بود. توت فرنگي يه نمونه بود. هزار جايه ديگه تو اقتصاد ايران ميشه اين گرفتاري رو مشاهده كرد و ديد تحت لواي شعارهاي جذاب مردم زحمت كش رو به بيچارگي انداختن