گرفتاريهاي سيستم بانكي (دو)- ايجاد زمينه فساد مالي و اختلاس
مبارزه با فساد (از همه نوعش) از شعارهاي جذاب هر سياستمداري است. در نوشته هاي قبلي هم اشاره كردم كه مبارزه دستوري با قيمتها امكان فساد مالي رو بوجود مياره. تعيين بخشنامه اي نرخ بهره نيز از عوامل مهم ايجاد اختلاس در بانكها بوده است. وقتي كه تقاضاي وام بيشتر از منابع موجود در بانكها باشه, خيلي ها انگيزه پيدا ميكنن تا به رييس بانك كه سيصد چهارصد هزار تومان بيشتر حقوق نميگيره رشوه بدن تا اعتبار يا وامي از بانك دريافت كنن. از اينرو عجيب نيست كه هر ازگاهي خبر از يك اختلاس ميلياردي تو خبرها پيدا ميشه. اينم يك جنبه ديگر گرفتاريهاي سيستم بانكي كشور است.
قدم اول در مبارزه با فساد, از بين بردن انگيزه فساده. نميشه يه سيستمي مملو از زمينه هاي فساد ايجاد كرد بعد از هزاران كارگزار آن سيستم انتظار داشت كه مثل يك قديس با چندرغاز حقوق از زمينه هاي كسب درآمد نامشروع صرف نظر كنن.
سيستم ناكاراي بانكي كشورمان عامل و باني ركود در همه بخشهاي اقتصادي كشور و فساد ناشي از آن است.
به غير از توسعه بانكهاي خصوصي و آزادسازي نرخ بهره راه ديگري براي برطرف نمودن اين فساد و ناكارايي وجود نداره. متاسفانه آگاهي بسيار كمي از اهميت سيستم بانكي كشور در ميان مردم و علي الخصوص روشنفكران ما وجود دارد. كساني كه در برابر اصلاح اين سيستم مقاومت ميكنند يا به اصلاح آن اعتقاد ندارند مسئول فساد , بيكاري حاصل از عدم تخصيص بهينه سرمايه و تبعات منفي اجتماعي آن مي باشند.( مصداق عيني "مفسد في الارض" )