جنگ دن كيشوتي با قيمتها
چيزي كه قيمت يك كالا رو تعيين مي كنه ميزان عرضه و تقاضاي اون كالاست. وقتي عرضه يك كالا كم بشه طبيعتا قيمت اون كالا بالا ميره و با زور و دستور نه تنها قيمت پايين نمياد بلكه گرفتاريهاي جديدي رو براي جامعه درست ميكنه. قيمت بالا باعث ايجاد انگيزه براي توليد بيشتر ميشه كه ميتونه در نهايت باعث رشد عرضه و كاهش قيمت بشه.
سالهاي بعد از انقلاب با شروع جنگ و كاهش توليد از اين سياستهاي دستوري به بهانه حمايت از مردم استفاده شد. مثلا شير رو اومدن گفتن قيمتش شيشه اي سي تومن نيست و بايد باشه ده تومن. نتيجه اين شد كه توي اين قيمت نميتونستن جوابگوي تقاضاي مردم باشن. يه سهميه به هر بقالي ميدادن و بقال هر محل مسئول توزيع ثروت حاصل از مابه التفاوت تفاوت قيمت ميشد( كه علي الاصول بايد نصيب توليد كننده شير ميشد). علي آقا بقال محلمون هر روز صبح از جلوي صف سرتيپها و سرهنگها و كارمندان عاليرتبه بازنشته سان ميديد تا ببينه تا كجاي صف بايد شير ها رو توزيع كنه و مابقيش رو بذاره اون پشت تا با قيمت بيشتر به مشتريهاي خاصش بفروشه. اين سياست نه تنها باعث اهدا پول بادآورده به يك سري شد بلكه انگيزه توليد و سرمايه گذاري رو از بين برد. نمونش صنايع توليد ماكاراني و پفك بود كه عدم اجراي سياست تثبيت قيمت, باعث رشد توليد و كاهش قيمتشون شد.